Şair demiş ya; nerden başlasam ve nasıl anlatsam size, tüm bu kaybolmuşlukların içerisinde, açıl açıl açıl, hadi...
Nerden girdik bu yola, ne zaman... En ufak bi fikrimiz yok. Sadece sevdana düştü yolumuz, o kadar... Canı, cananı, geleceği bıraktık uğruna; kısacası hayatı... Dönüp bir kere baktıysak anamız avramıdımız olsun...
Uğruna herşeyi bırakıp, yoluna düştüğümüz gün çocukluğumuzu bıraktık, hayallerimizi... Sadece sen vardın, gerisi boş... Ne okul harcı, ne ana baba tavsiyesi, ne sevgili dırdırırı, ne de gelecek planlaması... Sadece sen...
Ulan diye başladık sözlere sayende, vefanın bir semt adı olduğu değil, içimizde var olan duygunun canlanması olduğunu bildik. Cepteki son paranın sana ulaşmak için harcanmasını gerektiğini bildik, aç kalmak uğruna...
Beynimizde kopan fırtınalar hep senin içindi: "Şu pankart şöyle olsun, abi orayı iyi boyayamamışsın" cümleleri hep senin için döküldü dillerimizden... Geceleri uykumuz senin için kaçıp, uyandırdık uykularından sevdiklerimizi "Şunu da yapalım" diye...
Şimdi, yarın sabah güneş doğacak... Yeni umutlarla, yeni beyin fırtınalarıyla hatta... Önüne geçemediğimiz sarsılmalarla uyanacağız yeni güne. Kimi gerçekleşecek, kimi tozlanıp gidecek geçmişimizde. Baki kalan, sadece senin sevgin olacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder