Nice şampiyonluklar gördü bu taraftar, nice zaferler... Hepsinde doyasıya sevindik, gururlandık, bazen sevinçten oturduk ağladık, bazense hayal kırıklığı oldu bizim için, kaybeden taraftık. Sevincin de, üzüntünün de etkisi geçince, gündelik hayatlarımıza döndük. Tv'ye baktık, gazete okuduk falan filan... Yine hepsinde Galatasaray adını aradık. "O"nun için takip ettik bu mecraları da...
Yendiğimizde zaman zaman incecik puntolarla ya da alçak seslerle galibiyete, zafere dem vururlurken, mağlup olduğumuzda nedense her zaman, kötü futboldan, takım içindeki hayali huzursuzluktan, çekişmeden, yönetim-hoca-futbolcu arası küskünlüklerden bahsedildi avaz avaz. Zaman içerisinde de "nedense" alıştık bu tip haberlere. Yeri geldi güldük geçtik, yeri geldi kızdık "Bu ne yaa" dedik.
Ancak bir şey var ki; buna tahammül etmek imkansızın da ötesinde... Bir olay yaşanıyor. Daha ne olduğu açığa çıkmadan basının duayen denilen isimleri, "En az 5 maç, yok canım 8-9'dan aşağısı kurtarmaz." şeklinde açıklamalar yapıyorlar. Bir nevi kamuoyu oluşturuluyor. Daha sonra, olayın şahitleri tarafından resmi olan ve olmayan açıklamalar geliyor. Yine tüm bunlara rağmen, sanki duayen abilerimiz ordaymışcasına, olayın taraflarının ağızlarından dökülen cümleleri noktası, virgülüne kadar kaleme alıyor. Sonra kamuoyu oluşturma çabalarının son hamlesi şöyle bir haberde vücut buluyor:
Gün içerisinde ise olayın kahramanları ve tanıkları tarafından açıklamalar geliyor:
Bunların üzerine söylenecek hiçbir şey yok. Tek yapmamız gereken; yazının başlığında dediğimiz gibi: "Boykot !"
Bizlere düşen görev; Galatasaray'ımızı saha içerisinde yenemeyenlere, saha dışında en ağır cevabı vererek ele güne karşı nasıl dimdik durduğumuzu bir kez daha kanıtlamak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder